Archief Vaast Colson – Anti-museaal & anti-commercieel

Vaast Colson (°1977, Antwerpen) ziet zijn artistieke praktijk als “een omstandigheid die voornamelijk bestaat uit drie zich tot elkaar verhoudende elementen die elkaar voortdurend informeren en voeden.” Concreet bestaat deze wederkerende cyclus uit: ten eerste vooronderzoek, ontwikkeling en realisering. Vervolgens komt het in de wereld zetten, tonen en publiceren. De cyclus sluit af met het documenteren en archiveren (de nazorg). Tijdens zijn residentie in het FLACC wil de kunstenaar zich toespitsen op het derde, tot op heden onderbelichte luik met name al het tot nu toe geaccumuleerde archiefmateriaal bestaande uit voorstudies, maquettes, bron- en documentatiemateriaal, reproducties en dergelijke. Dit deel van Colsons praktijk bestrijkt intussen een periode van 20 jaar die hij chronologisch wil herbekijken.

Concreet gebruikt Vaast Colson zijn archief als uitgangspunt om zelf, maar ook in samenwerking met anderen, alle voorgaande projecten, werken en acties opnieuw te bekijken met het verwerven van nieuwe inzichten als inzet. CKV werd ook uitgenodigd voor een ontmoeting en een gesprek over het bewaren van archieven, over het ontsluiten van archieven en ‘last but not least’ over hergebruik van archieven.  Niet makkelijk om samen op de scheidingslijn van een artistieke praktijk en archivalisch werk te laveren.

Welke stappen zet een kunstenaar om over zijn archief te reflecteren, te evalueren en een weloverwogen klassement en praktijk in zekere zin af te ronden? Of moeten we hier eerder spreken over  ‘valorisatie’? Is het mogelijk om afstand te nemen en een praktijk/archief te borgen? Valt het oeuvre of de kunstpraktijk ook hier samen met een weloverwogen archiefstrategie?

Alle mogelijke props heeft Vaast Colson de afgelopen 20 jaar bijgehouden. Alle materialen werden ondergebracht in mappen, gaande van geprinte e-mails, schetsen en maquettes tot kassabonnetjes. Objecten werden bijgehouden in dozen. De ordening of plaatsing in FLACC is gebaseerd op eigen categorisering en is variabel. Hoewel sterk geordend, blijkt dit problematisch voor een archivaris. Een persoonlijke logica, maar niet gedocumenteerd; een categorisering en ordeningslogica aanwezig in het hoofd en in de praktijk van de kunstenaar. Is het de bedoeling dat anderen hiermee aan de slag kunnen? Hoe onderzoek je als kunstenaar wat er wordt overgeleverd? Wat na Vaast Colson? Hoe anticipeer je op de toekomst? Welke rol spelen bevriende kunstenaars zoals Dennis Tyfus, PLUS-ONE Gallery, ~vfVF~ en wat met het gedeelde versus opgesplitste archief met partner Nel Aerts?

Is het opportuun om je archief te borgen, of ben je als kunstenaar, op zoek naar een manier om je archief dynamisch inzetbaar te kunnen blijven hanteren ? Ook Jef Lambrecht (1948-2016) had een nooit aflatende archiefproductie… Werd het archief in een artistieke context binnengebracht om zo één geheel, een kunstwerk, een installatie te worden? In ieder geval zullen deze gesprekken, opmerkingen, bevindingen leiden tot een nieuwe aanpak, evenzeer wetenschappelijk dan pseudo-wetenschappelijk om de eigen kunstpraktijk verder te verdiepen.

(EB)